Column van Angelina Reppas van Klaarlicht; Toen mijn vader belde in paniek

Een paar maanden geleden verhuisden mijn ouders naar een prachtige seniorenwoning. Een fijne organisatie, met betrokken medewerkers en oog voor haar huurders. Alles leek perfect geregeld.

Tot het huurcontract kwam. Vijftien pagina’s vol juridische zinnen, voetnoten en bepalingen. Mijn vader belde me in paniek: “Kan ik dit tekenen? Klopt dit allemaal?”

Ik dacht: dat fix ik wel even. Maar halverwege pagina twee begon ik zelf te zweten. Zoveel bijzinnen en dubbele formuleringen dat zelfs ik als jurist moeite had om de kern te vinden. Gelukkig kon ik terugvallen op mijn (business)partner. Samen zijn we het hele contract doorgegaan. Mijn vader opgelucht, ik weer een illusie armer. Want als ík hier al op moet kauwen, hoe moet dat dan zijn voor huurders zonder juridische achtergrond?

En precies daar gaat het om: een huurcontract moet de basis zijn van vertrouwen tussen huurder en verhuurder. Het moet uitleggen wat de afspraken zijn, niet de bloeddruk verhogen. Juridisch correct en begrijpelijk sluiten elkaar niet uit. Integendeel: hoe duidelijker de afspraken, hoe kleiner de kans op misverstanden of conflicten.

Bij Klaarlicht maken we dit concreet: in gewone taal, met een logische opbouw en visuele hulpmiddelen zoals schema’s of iconen - altijd aangepast in vorm en stijl aan de huisstijl van de organisatie. Steeds meer woningcorporaties tonen hier interesse in, juist omdat zij merken hoe belangrijk duidelijke communicatie voor bewoners is.

Mijn ouders hebben uiteindelijk getekend, maar ik gun iedereen dat ze zonder twijfel of paniek weten wat ze ondertekenen. Want het recht, ook het huurrecht, is pas écht recht als je het begrijpt.

Meer weten? Kijk op Klaarliicht.